Bezoek Belgische scholen

Na mijn terugkomst in België moest ik nog de Belgische scholen die deelnemen aan het scholenbandenproject gaan bezoeken. Gelukkig mocht ik toch de eerste dagen na mijn thuiskomst rustig acclimatiseren en had ik tijd om de familie en vrienden te bezoeken.

Eerst stond er een bezoek aan Heilig Hart Bree op het programma. Hier was het de bedoeling dat ik de leerlingen van het 1ste middelbaar wat meer informatie gaf over mijn stage in Zambia. hiervoor heb ik een powerpoint uitgewerkt met algemene informatie over Zambia en over het leven daar. Hiernaast heb ik eveneens de partnerschool ruim besproken. Achteraf bekeken had ik het wel iets interactiever moeten maken aangezien de andere workshops die de leerlingen deze dag hadden met veel participatie was.

Uitleg over Zambia aan 1ste jaarsstudenten

Aandachtige leerlingen

Ik wel eveneens leerkrachten van de school en in het bijzonder mevr. Indemans bedanken voor de hulp en de logies. Dit bleek wel nodig aangezien ik in de heenreis maar liefst 8 uur onder weg was wegens een treinongeval.

Woensdag 23 mei stond er een bezoek gepland aan de andere Belgische partnerschool "De Belhamel". Tijdens deze week waren hun Zambiaanse collega's net op bezoek waardoor het goed uitkwam om net dan deze school te bezoeken. Tijdens de voormidag ben ik samen enkele projecten komen volgen over de natuur op school.

Mr. Kalulu geeft les Bemba aan het 5de leerjaar

Onderzoek van de organismen uit de vijver

Tijdens de namiddag stond er een bezoek van Gent gepland. Ondertussen kwam Lisa ons eveneens vergezellen. Ik heb mij opnieuw echt toerist gevoeld wanneer we een boottochtje maakten op de Leie. Hiernaast hebben we ook de Sint-Baafskathedraal bezocht en stond er een bezoek van 'Het Gravensteen' gepland. De Zambianen genoten volop van dit bezoek. De dag werd afgesloten met een etentje in een Afrikaans restaurant, al was het menu lichtelijk verschillend van dat in Zambia.

Treinrit richting Gent, iets veiliger ten opzichte van een rit in Zambia

Groepsfoto aan de Sint-Baafskathedraal

Nu volgt er normaalgezien nog een contactmoment met de 3de stageschool uit Geel om hun wisselwerking met Bwacha High School te bespreken. Hiernaast wordt ik eveneens nog op het hoofdbureau van VVOB verwacht. Hierna is mijn Zambiaanse stage volledig gedaan en kan ik mijn diploma hopelijk gaan afhalen.

Bij deze sluit ik mijn Zambiaanse stage af, terugkeren zal ik zeker nog ooit wel eens doen. Al weet ik nog niet wanneer. Vermoedelijk zal dit pas binnen ongeveer 10 jaar zijn aangezien er dan toch al verschillen op te merken zijn.

Twalaamonana!

Back in Business/België

Ondertussen was het nog steeds ongelooflijk rustig in ons huisje nu de vrouwen hun familie waren gaan ophalen in Lusaka. Op zondag werd ik samen met Jesse uitgenodigd door zijn stagementor "Geoffrey" om naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken in Makululu tussen enkele teams uit de 2de klasse. Uiteindelijk zijn we nooit in het voetbalstadion geraakt, onderweg waren er verschillende eveneens interessante bezienswaardigheden.

Net voor de middag toonde Jesse mij het kerkhof van Kabwe in afwachting op Geoffrey. Het valt op dat dit kerkhof ontzettend uitgestrekt is en eveneens al lang niet meer wordt onderhouden, er lopen daarnaast enkele wegen gewoonweg doorheen en de meeste graven bestaan uit een hoop aarde met hierop een metalen plaat. Het valt ook op dat er ontzettend veel jonge mensen begraven liggen en dat lang niet iedereen het zich kan veroorloven om een graf te betalen. De mooiere graven zijn vaak ook beschadigd, zeker als er metaal aanwezig is (dan is het gestolen).

Enkele graven op het kerkhof van Kabwe

Nadat Geoffrey ons kwam vergezellen heeft hij ons uitgenodigd om zijn stenenbakkerij te gaan bekijken. Als een bijverdienste maakt hij tijdens zijn vrije tijd samen met enkele vrienden kleistenen die dan worden verkocht voor 500kwacha (0.05€). Het probleem is dat de meeste stenen tijdens het drogen in de zon barsten, dus vaak is het werk voor niets. Vervolgens heeft hij ons meegenomen doorheen de sloppenwijk/compound Makululu. Dit is volgens de Zambianen de grootste sloppenwijk van Afrika. Het is alleszins ontzettend groot en de bevolking is (overdag toch) heel gastvrij. We gingen op zoek naar de neef van geoffrey. Eenmaal we hadden gevonden kregen we meteen enkele castles (bier) voorgeschoteld en begon iedereen spontaan te dansen op de rastatonen. We vergaten meteen dat we eigenlijk naar de voetbal gingen kijken.

De rastamanbende (Jesse, Geoffrey en zijn neef) en ikzelf in Makululu

Na een lange namiddag van wandelen doorheen Makululu, een uitgebreide Nshimamaaltijd en verschillende biertjes moesten we terug huiswaarts keren. Lisa was net in Kabwe toegekomen met haar familie en zij nodigden ons uit om allemaal samen Nshima te gaan eten bij Vits. Dit zou mijn laatste Nshimamaaltijd worden en dit was eveneens het einde van een geslaagde dag.

De laatste dagen in Zambia beloofden ook nog druk te worden op werkvlak. Het 2de semester begon en ik wilde graag nog mijn 3 verschillende stagescholen een bezoek brengen om enkele projecten voor in de toekomst te bespreken. Hiervoor had ik nog maar 4 lesdagen. Daarnaast moest ik nog verschillende souvenirs gaan zoeken en wilde ik nog gegevens uitwisselen met de mensen die ik hier allemaal heb leren kennen. Gelukkig moest ik geen les meer geven, hierdoor had ik toch nog ruim de tijd om met iedereen rustig te praten op mijn verschillende stagescholen. Op Sacred Heart werd ik samen met Lisa gehuldigd voor de lessen die wij hebben gegeven tijdens 9 lesweken. Als bedanking kregen we beiden een Tsjetenge en een sleutelhanger in de vorm van Zambia in ebbenhout.
Het afscheid viel mij toch zwaar. Ik wilde eigenlijk niet weg uit Kabwe, na ruim 3 maanden voelt dit toch als je thuis verlaten aan. Je hebt veel nieuwe mensen leren kennen en het leven is toch zo verschillend van Europa.

Mijn 2 laatste dagen verbleef ik in Lusaka bij Léonie thuis. Hier ging ik eveneens op zoek naar de laatste souvenirs en probeerde ik wat uit te rusten want er kwam nog een lange vlucht aan. Vanuit de lucht is Afrika eveneens adembenemend. Op de luchthaven van Zaventem stond mij omstreeks 22 uur een voltallig ontvangstcomité op te wachten met meter op kop.

Aankomst op de luchthaven van Zaventem

Het leven in België went weer snel, al is alles toch zo verschillend. De luxe die je meteen terugkrijgt (TV, stromend water de hele tijd, internet,...), een volle ijskast, de frissere temperatuur, opnieuw thuis gaan inwonen en vooral opnieuw voornamelijk blanke mensen rondom jou.
Momenteel leef ik nog wat op het Afrikaanse ritme, alles gaat nog op het gemak, al zal de stress voor het eindwerk wel langzaam meer een meer naar boven komen. Dit zal mij letterlijk weer het Europees gevoel geven.

Volgende week volgt er nog een laatste post voor deze blog. Hierin zal ik mijn ervaringen van de contactdag in Bree en de uitwisselingsdag in Gent met hun Zambiaanse collega's bespreken. Nadien is mijn stage in Zambia volledig verleden tijd.

De laatste loodjes (wegen het zwaarst?)

Wegens weinig inspiratie is er nu opnieuw pas een post na 2 weken. De 1^ste dagen in Kabwe na mijn vakantie voelden opnieuw wat onwennig aan, ik waande mij net alsof ik net toekwam in Zambia al ontbrak er wel 1 ding, de regen. Het regenseizoen is nu volledig voorbij en de kleinere wegen worden weer toegankelijk en de volledige omgeving is ook vrij stoffig. Het is hier nu ook net winter, ’s avonds is het slechts 20°C. In België zal ik hoogstwaarschijnlijk nog wel enkele keren terugdenken aan deze aangename temperatuur als ik mijn pull tijdens de zomer aantrek.

Afrikaanse bodemstalen nemen (verplichting als geograaf)

Gelukkig voelde het reeds na een dag opnieuw aan alsof ik thuiskwam op het moment dat ik mijn huisje in Moyo Farms binnenwandelde en mijn huisgenoten terugzag. Al had ik toch nog steeds het liefst van al gewoon het vliegtuig opgestapt richting België toen ik in Lusaka was want de vermoeidheid na 3 maand begint toch zijn tol te eisen en een eindwerk schrijven in Afrika lukt ook niet bepaald volgens schema (internet – en elektriciteitspannes waren alleszins weer voldoende van de partij). Daarnaast valt ook de luxe die ik tijdens mijn vakantie opnieuw terughad plots weer weg. Maar na 1 dag ben je alles opnieuw gewoon en keert het oude ritme terug. Mijn reis was zo’n beetje het hoogtepunt van mijn uitwisseling waarnaar ik de hele tijd kon uitkijken als beloning. Het vooruitzicht was de perfecte stimulans om je te blijven inzetten voor een goede stage.

Groepsfoto etentje Vits

Aangezien ik na het beëindigen van mijn reis toch in Lusaka was maakte ik hiervan ineens gebruik om even langs het VVOB-bureau te gaan. Hier kon ik mijn voorbije stage kort met hen bespreken en wat bijpraten over mogelijke hulp voor mijn stagescholen in Kabwe in de (nabije) toekomst, al zal dit vermoedelijk eerder beperkt blijven. Ik had ook de kans om een officieel Zambiaans voetbaltruitje te bemachtigen via Anna, normaalgezien zijn deze quasi niet te vinden want Aziatische remakes met enkele kleine verschillen duiken overal op. Als voetbalfan is dit natuurlijk een uniek souvenir. Elke wedstrijd van Zambia tijdens de Africa cup of Nations zie ik nog voor mij precies alsof het gisteren was.

De volgende dagen stonden ingevuld om eerst wat taken voor mijn stage af te werken en vervolgens te starten met het eindwerk, al zal dit laatste grotendeels in België gebeuren. Verder opzoekwerk, scannen van kaartmateriaal en dergelijke gaat toch ontzettend veel gemakkelijker thuis. Op deze momenten besef je pas goed hoe een mooi leven met ontzettend veel mogelijkheden wij wel niet hebben. Als bedanking voor de hulp bij het regelen van ons huis en wat huishoudelijk materiaal hebben we Mr. Davies uitgenodigd voor een “typische” Belgische maaltijd, puree met fishsticks en Provençaalse saus. Het is moeilijk om echt Belgisch te koken waardoor we wat inventief moeten zijn.

Ook Davies was aanwezig

Iedereen is ongelooflijk vrolijk

Op het moment dat ik deze post op mijn blog zet ben ik welgeteld nog één volledige week in Zambia om Afrika vervolgens volledig achter mij te laten. Langs 1 kant ga ik het hier allemaal missen (de Afrikaanse mentaliteit, het mooie weer, de vriendelijke bevolking, al wordt je het na een tijd wel wat beu dat iedereen je vriend wilt zijn en een half uur of langer wilt praten), maar toch zal ik eveneens tevreden zijn om weer rond de lopen in mijn vertrouwde omgeving. Nu ga ik eerst nog op zoek naar nog wat extra souvenirs om mijn laatste Kwacha’s op te gebruiken voordat de nieuwe biljetten worden ingevoerd. Het gevolg hiervan is dat mijn eigen kamer/kot of appartement op termijn wel een serieuze Afrikaanse tint zal meekrijgen.

Volgende week ga ik eveneens nog 4 dagen naar mijn stagescholen om nog enkele toekomstige projecten te bespreken. Er staat eveneens nog een verrassing voor mij en Lisa gepland, meer hierover volgt volgende week na mijn thuiskomst. Ik verwacht hierdoor nog ruim de tijd te krijgen om rustig afscheid te nemen. Ik ben benieuwd wie er allemaal in mijn valies zal willen kruipen om mee te reizen naar België.

Tot in het koude België

Uitbollen in Lower Zambezi

Na de terugkeer van South Luangwa per vliegtuig ging de reis meteen verder naar de vallei van de Lower Zambezi. Taxichauffeur Clifford bracht ons van de luchthaven van Lusaka rechtstreeks naar onze Lodge ruim 200 km verderop. De rit ging doorheen de Munali hills. Verschillende vrachtwagens raakten hier (quasi) niet overheen omdat het zo steil was. Maar de streek was wel ontzettend mooi. Aangekomen in Kiambi Safari lodge was ik eerst wat ontgoocheld, wat begrijpelijk is als je eender welke locatie gaat vergelijken met South Luangwa NP. Maar na even besefte ik toch dat deze streek ook ontzettend mooi was. We waren bovendien ook niet meer de enige gasten. De meeste gasten waren afkomstig uit Lusaka en kwamen een weekendje relaxen (vissen of een sunsetcruise).

Zonnende krokodil aan de oever van de Zambezi

Na een vermoeiende reis en telkens vroeg opstaan beslisten we om het hier wat rustiger aan te doen. Op het programma stonden het bezoek van een bananenplantage, een sunsetcruise op de Zambezi, een kanosafari en het bezoek van een ontzettend grote Zambeeffarm. Het valt mij op dat de bedrijven hier telkens ontzettend groot zijn en dat er telkens minstens enkele 100’den werknemers actief zijn. Zij werken zich meestal te pletter voor een heel laag loon. De nabijheid van de Zambezi was zeer handig, want deze vallei is het laagste punt van Zambia en ontzettend warm. Wat mij wel bijblijft is dat de rivier heel ondiep is en dat je op veel punten rustig in het midden van de rivier kan gaan staan zonder schrik te moeten hebben om te worden aangevallen door een krokodil of nijlpaard, deze dieren houden meestal niet van ondiep water. Al heb ik enkel maar wat aan de oever van de rivier durven het water in te stappen. Een krokodillenbeet wilde ik liever vermijden.

Bloem van de bananenplant met tros bananen

Peddelen tijdens de kanosafari op de Zambezi

Op zondag 22 april keerde ik terug naar Lusaka. Onderweg kochten we ter hoogte van Kafue een drum (djémbe) en bezochten we enkele winkeltjes langs de weg waar ze fruit,vis en nog veel meer verkochten. Eenmaal aangekomen in Lusaka zijn we naar de zondagmarkt op de parking van Arcades Shopping centre geweest. Hier kocht ik verschillende souvenirs voor waarschijnlijk de inrichting van mijn toekomstig eigen huis/appartement. Er zal alleszins een redelijk Afrikaanse tint aanwezig zijn. Om de vakantie te beïndigen zijn we nog iets gaan eten in rhapsody’s voordat we terugkeerden naar de backpackers om de valiezen te maken voor het vertrek. De volgende dag vertok mijn ma terug naar België en bleef ik alleen achter om nog mijn resterende 3 weken stage in Zambia te volbrengen.

Wegens te weinig plek in mijn vorige post heb ik de foto’s van een bezoek van een lokaal dorpje nabij South Luangwa in dit bericht bijgeplaatst. Hier valt het op dat de meeste mensen sterk afhankelijk zijn van de verkoop van hun lokale producten. Ze zijn eveneens ontzettend bang of kwaad als je foto's wilt nemen. Ze hebben de indruk dat elke Westerling deze foto's wilt gebruiken om door te verkopen aan externe bureaus die hiermee veel geld willen verdienen. Meestal vragen ze ook geld voor een foto van hen.

Een "Nollywood" filmke meepikken

Eigen gin brouwen, gezond kan dit niet zijn

Overzicht van dorp

Smederij waar schoolbanken worden gemaakt

Lokale kapper

Als conclusie kan ik stellen dat het alleszins mijn mooiste en vermoedelijk ook meest luxueuze  reis tot nog toe is. Ik hoop nog om ooit eens terug te keren.

Vergeet zeker niet om de 2 voorgaande berichten over mijn vakantie te lezen die eveneens vandaag zijn gepost.

Hoogtepunt van de reis: de big/Lazy 5

Zondag 15 april vertrokken we per (privé)vliegtuig naar South Luangwa NP wat volgens mij en verschillende andere mensen het mooiste en meest veelzijdige wildpark van Afrika is. De weg van Lusaka naar dit park is door het regenseizoen in slechte staat waardoor het vliegtuig boeken de snelste en veiligste methode is. Voor de heenvlucht zaten we met 6 passagiers (capaciteit van 12 man) en zat ik zowaar volledig in de cockpit. Voor de terugvlucht waren er toch al 8 passagiers (capaciteit van 19 man) en was het vliegtuig dus net iets groter. Het zicht over de vlakte van de Lower Zambezi richting de Luangwavallei was adembenemend.

Ons bijna privévliegtuig: Cesna 208B Caravan

Doordat het momenteel nog het “Green season” of het lage seizoen is omdat het regenseizoen op het einde loopt en hierdoor bepaalde delen van het park nog onbereikbaar zijn, beslissen er weinig toeristen om nu reeds een vakantie te plannen. Daarbovenop bieden de verschillende luxelodges nu ook ontzettend voordelige pakketten aan om toch toeristen te lokken. Je betaalt ongeveer de helft of soms wel 3 keer minder ten opzichte van het hoog seizoen dat binnen een maand begint. Daarbovenop zorgt de mondiale klimaatsopwarming er ook voor dat het regenseizoen minder hevig is. Hierdoor is het hele park reeds bijna bereikbaar op het einde van het lage seizoen.

De Thornicroft giraf, uitsluitend terug te vinden in South Luangwa NP

De Big Baobab van 1000 jaar oud

jagende wilde honden

Eenmaal aangekomen in onze lodge “Thornicroft” besefte ik plots hoe zalig een stage in het Zuiden wel niet kan zijn toen er naast onze chalet een kudde olifanten aan het grazen waren. We hadden daarnaast gedurende de 4 dagen een privélodge, een privégids en safarivoertuig en ongeveer 20 man privépersoneel (koks, bewakers,…) die alles voor jou doen om mee te dragen aan een prachtige ervaring. We konden zowaar alles zelf beslissen tijdens de gamedrives, welke dieren gaan we zoeken en nog zo veel meer. Daarnaast was het ook leuk om met het personeel te praten. De eerste momenten voelde ik mij nogal ongemakkelijk over het feit dat we alleen in de lodge waren, maar even later besefte ik toch dat dit eigenlijk een unieke gelegenheid is om volledig zelf alles te kunnen beslissen. Enkel de wandelsafaris waren nog niet mogelijk wegens de hoge begroeiiing.

Een dag in Thornicroft begon ontzettend vroeg en gedurende 3 dagen zou dit onze dagindeling zijn.

·         Om 5 uur werden we gewekt door onze persoonlijke lodgebewakers. Zij zorgen ervoor dat de wilde dieren op afstand blijven, al kwam de kudde olifanten wel ongeveer elke nacht terug om rustig de bomen naast onze chalet op te eten.

·         Van 6 uur tot 10 ’s ochtends stond er een ochtendgamedrive op het menu. Omdat het dan nog fris is zijn de meeste dieren dan nog redelijk actief. Halverwege de safari zochten we een mooi overzichtspunt op om een stuk cake met koffie/thee of water te nuttigen.

·         Van 10 tot 16 uur keerden we terug naar de lodge en stond er een brunch ons op te wachten. De rest van de tijd ben je vrij om een nabijgelegen dorp te bezoeken of te genieten van het zicht aan de Luangwarivier, wat te slapen of te zwemmen.

·         Vervolgens stond er na een theetime met cake nog een avondgamedrive van 16 tot 20 uur op het programma, omstreeks 18 uur zochten we een mooie locatie uit voor een sunset met bijbehorende versnapering en nadien ging de ondertussen “nachtsafari” verder. Met zoeklichten werd er naar leeuwen, luipaarden en andere nachtroofdieren gezocht.

·         Om 20.30 stond er ons net voor het slapen nog een ontzettend lekker 3-gangenmenu op te wachten.

Big 5: kudde buffels

Big 5: King shakka met een deel van zijn gezin

Big 5: Poserende luipaard

Big 5: Vechtende/spelende mannentjesolifanten

Big/lazy 5: Mijzelf wegens het ontbreken van de neushoorn

Onze gids Godfrey was alleszins een supergids. Hij gedroeg zich vaak als een rasechte cowboy als hij met de jeep door nog redelijk overstroomd gebied reed om shortcuts te nemen om zo als 1^ste toe te komen bij de meeste dieren. We zagen hierdoor maar liefst 4 verschillende luipaarden, 2 verschillende groepen leeuwen, enkele hyena’s, een groep wilde honden op aaiafstand(90-95% van de mensen zien deze niet), een grote kudde buffels, ontelbaar veel antilopen en nog veel meer. Kortom we hebben eigenlijk de hoeveelheid dieren gezien die je normaal enkel te zien kan krijgen tijdens de dure topmaanden wanneer al de dieren zich rond het schaarse water bevinden. Van de Big 5 hebben we enkel geen neushoorns kunnen zien, wegens het afslachten van deze dieren voor hun ivoor is dit dier uitgeroeid in dit park. Godfrey wist bovendien over alles leuke weetjes te vertellen, kortom een topgids.

Gids Godfrey (rechts) en hulpgids Steven (links) voor de nachtdrive

Thornicroft en South Luangwa verlaten was lastig want dit was toch zeker het hoogtepunt van mijn verblijf in Zambia.

lokale jeugdige vissertjes

Een zonsondergang als afscheid

Deel 3 van de reis volgt in de volgende en eveneens laatste post over deze reis.

Het leven zoals het is: Stage in Afrika

De vakantie begon voor mij pas echt op zondagavond wanneer Mr. Benson, mijn stagementor Environmental Sciences, samen iets kwam eten in Tuskers hotel. We hebben verschillende uren gepraat en op het einde ontmoette ik toevallig nog de minister van Central province. Na 10 weken weer eens slapen in een normaal bed, een douche met warm water, een Wc met een bril, steeds stromend water en minder stroompannes of alleszins stroompannes met op voorhand gekende momenten,… . Maar het belangrijkste was dat ik mijn betonnen omgeving van de gated village zonder begroeiing kon verlaten. Het contrast met de voorbije weken zou echt enorm worden.

Maandagochtend 9 april begon meteen in stijl met een uitgebreid English breakfast, en dat smaakt in vergelijking met het gebruikelijk ontbijt: een droge boterham met confituur of wat cornflakes. Vervolgens haasten we ons naar het busstation. Vandaag stond er 650km bus op het programma van Kabwe tot Livingstone. Tot mijn verbazing kwamen we reeds om 18 uur toe en kon het 1^ste echte deel van de vakantie beginnen. We gingen opnieuw niet te laat slapen want de volgende 2 dagen ging de reis verder naar Botswana.

Dinsdag 10 april en woensdag 11 april stonden de 1^ste gamedrives in Chobe National park te Botswana op het programma. Vanuit Livingstone duurde het ongeveer 1 uur met een minibus tot het 4-landenpunt te Kazungula. Ter hoogte van dit stadje kan je de Zambezi per boot oversteken, ter hoogte van de samenvloeiing van de Choberivier in de Zambezi. Op dit punt komen zowel Botswana, Namibië, Zambia als Zimbabwe samen. Ik heb zonder het goed te beseffen zo goed als volledig zuidelijk Afrika bezocht. Langs Zambiaanse kant stonden er ontzettend veel vrachtwagens te wachten om via een veerboot de rivier over te steken. Gemiddeld duurt het 2-4 weken vooraleer je eindelijk verder kan gaan.

Aangename picknicksite met de aanwezige beenderen

de visarend als symbool voor Zambia

 Chobe NP staat gekend voor de omvangrijke kuddes olifanten, buffels die uitgebreid konden grazen in het overstromingsgebied. Hiernaast waren er ontzettend veel verschillende vogelsoorten terug te zien. Tijdens deze trip hebben we zowel en watersafari als enkele safari’s in jeeps gedaan. Het toppunt van deze trip was toch wel het slapen in een tentenkamp midden in het park. ’s Nachts al de vreemde geluiden van wilde dieren horen en genieten van de sterrenhemel net voor het gaan slapen zijn onvergetelijke momenten. Het enige minpunt van deze trip was dat ze aan de douane opnieuw lastig deden bij het terugkeren naar Zambia totdat er 50$ werd betaald voor een nieuw visum, als westerling blijf je een wandelend $-teken.

Grazende olifanten in Chobe NP

Mestkever die zware arbeid levert



Tentenkamp in Chobe NP, onze slaapplaats met buffet rond het kampvuur

De echte reden waarom we naar Livingstone kwamen was natuurlijk om in de voetsporen van de ontdekkingsreiziger Dr. Livingstone te treden. Op donderdag 12 april stond er een bezoek aan 1 van de 7 wereldwonders op het programma: Mosi-oa-Tunya of de Victoria Falls. Het beste zicht om de Falls te bewonderen krijg je vanuit de lucht. Hiervoor besliste ik om ’s ochtends de falls per microlight (soort van deltavliegtuigje met een motor) te verkennen, wanneer er nog weinig wind is en er nog geen helikopters rondcirkelen. Je vliegt als het ware zoals een vogel enkele keren over de falls. Kortom een prachtige ervaring, zeker als je tussen verschillende regenbogen doorvliegt en ondertussen kan genieten van grazende olifanten en nijlpaarden. Na deze vlucht ben ik dan de Falls van dichterbij gaan bekijken. Hier viel het pas echt op hoe groot deze wel niet zijn. Ik was bovendien volledig doorweekt door al het opspattende water. Je kan hier gemakkelijk verschillende uren genieten van het prachtige uitzicht. ’S Avonds zijn we een stoofpotje van impala gaan eten. Nu begrijp ik volkomen waarom dit dier zo in trek is bij luipaarden en leeuwen.

Zicht op de Victoria Falls

Verkenning van de falls per Microlight

De laatste dag in Livingstone wilden we het rustiger aandoen met het bezoeken van het Livingstonemuseum, wat het mooiste van het land is, en enkele marktjes. In de terugkeer van 1 van de marktjes viel onze taxi plotseling stil, de reden was “out of fuel”. Taxi’s tanken telkens maar enkele liters benzine waardoor dit wel eens voorvalt. Hierdoor konden we eerst onze taxichauffeur helpen met de taxi aan de kant duwen en vervolgens beslisten we om samen met hem te voet verder te gaan. Gelukkig waren we niet ver van de hoofdstraat en en tankstation. ‘s Avonds stond er als voorgerecht krokodil van op de braai (barbecue) en mopane rupsen op het menu. De krokodil smaakte lekker, de rupsen daarentegen staken letterlijk tegen na even. Hierna probeerde ik voor de verandering eens een Ghanees kipgerecht uit.

Maramba Market

Na 4 volledige dagen liep deel 1 van onze reis ten einde en werd er opnieuw een verplaatsingsdag ingelast. We keerden met de bus terug naar Lusaka (trip van 500km) en ik denk dat ze speciaal voor mij een Westerse film hebben afgespeeld, namelijk Forrest Gump. Gelukkig maar want de “Nollywoodfilms” die worden opgenomen in Nigeria trekken echt op niets. ’S Avonds verbleven we in het fairview hotel te Lusaka. Dit is het opleidingshotel voor studenten horeca. Het hotel is qua look blijven steken op het punt van net voor de onafhankelijkheid in 1964. Ik ben nog naar de nabijgelegen backpackers gegaan aangezien mijn huisgenoten op Jesse na en de andere studenten van VVOB daar ook net aanwezig waren. Hierna kon ik rustig gaan slapen want er zullen nog interessante dagen volgen.

Deel 2 en 3 van de reis volgen in de volgende posts

De vakantie begint!

Nu mijn lesstage gedaan is, op de 3 dagen in mei buiten beschouwing gelaten dan, zal ik de komende weken meer aandacht besteden aan buitenschoolse aangelegenheden in mijn blog.

Tijdens mijn laatste lesweek ben ik iedere dag examens gaan observeren. Maar dat er nu een leerkracht aanwezig is of niet, spieken en samenwerken blijft bestaan. 50 leerlingen in het oog houden op je ééntje is onbegonnen werk, zeker als er maar 1 examenkopie per 2-3 leerlingen aanwezig is.  Bij het begrijpend lezen examen van Engels bijvoorbeeld leest iedereen zogezegd met hun vinger. Al lijkt het er meer op om de antwoorden per vraag aan de buur door te spelen. Soms is er voor 10-15 minuten in een klaslokaal zelfs geen toezicht. Hierdoor heb ik de directie enkele voorstellen gegeven om het spieken te beperken (optie 1: leerlingen van graad 8 naast graad 9 zetten of optie 2: werken met 2 shifts om 8 uur en 10 uur als er 2 examens zijn op 1 dag en dan de examenbladen wisselen.

Mijn eigen examen is ook enigszins anders uitgedraaid dan hetgene wat ik had verwacht. Maar liefst 75% van mijn klas is gebuisd. De test was zeker niet moeilijker dan een test die ik in België voor hetzelfde jaar zou opstellen en hier heb ik tot nog toe nog maar 2 leerlingen moeten buizen op een test. Volgens de leerlingen was het examen op het niveau van een 6^de middelbaar. Dat wilt dus zeggen dat men in België na het slagen van het 2^de middelbaar op het niveau staat van een leerling die naar de universiteit gaat in Zambia.

Kortom er zijn echt nog veel tekortkomingen hier in het Zambiaanse onderwijs. In graad 8 komen er leerlingen toe van verschillende scholen. Je ziet duidelijk het verschil wie er van een privéschool of wie er uit een community school komt. De niveauverschillen zijn immens. Bovendien hebben de leerlingen geen handboek waardoor ze enkel kunnen terugvallen op hun nota’s (mijn bordschema’s en samenvattingen van de theorie). Daarnaast hebben ze tijdens de examens ook geen leercultuur. Ik zag de leerlingen van mijn klas de hele namiddag telkens voetballen voor een examen. Geen wonder dat ze dan buizen, want ze zeggen mij soms vlakaf dat ze niet gestudeerd hebben als ik hierachter vraag. Tot slot kan men leerlingen in graad 8 ook niet laten zitten, met 5% gemiddeld mag je zelfs over naar het volgende jaar. Dus studeren en goede punten is enkel handig als je een meer economische richting uitwilt gaan, hier raken enkel de leerlingen met de beste punten in terecht.

Tot slot eindigde ik mijn lesweek met een afsluitende vergadering van enkele uren waarin het voorbije semester werd besproken. Mijn verrassing die gepland stond is ook uitgesteld naar volgend semester aangezien ze mij dan nog wilden terugzien. Ik ben ook eveneens door de hoofdzuster uitgenodigd om naar de paasmis te gaan.

Op vrijdag ben ik richting Lusaka vertrokken om mijn moeder te gaan ophalen op de luchthaven, zij kwam op zaterdag toe. Tijdens mijn vrije namiddag ben ik het national Museum of Zambia gaan bezoeken, al stelde dit in vergelijking met een Europees museum niet bepaald veel voor. ’s Avonds verbleef ik opnieuw in Lusaka backpackers. Hier ontmoette ik Lotte en Matti , beiden eveneens stagiairs van VVOB en ook nog enkele Britten die van Kaapstad tot Caïro met de motorfiets reisden. Hiernaast was er nog een andere Brit die net afgestudeerd was als geoloog die nu tijdelijk van zijn vakantie genoot, hij werkt voor 15 maand in de Copperbelt (koper – en ijzermijn).

Op zaterdag ben ik dan om 7 uur ’s ochtends mijn moeder gaan ophalen. Vervolgens hebben we de verblijfplaatsen in Lusaka geregeld en daarna hebben we de bus richting Kabwe genomen. Hier heb ik de stad en de wijk Katondo bezocht. Daarnaast waren we eveneens door de directrice van Sacred Heart uitgenodigd om even de school te bezoeken. Als afsluiter van de avond zijn we samen met mijn huisgenoten in het lokala restaurant “Vits” Nshima met Bream(Baars) gaan eten.

Zondag was het Pasen waardoor we beslist hebben om eens een Afrikaanse mis bij te wonen. De mis duurde maar liefst 3.30 uur en we waren eveneens hier getuige van het doopfeest voor 40-50 kinderen. Er was daarnaast ook maar liefst ruim 700 man aanwezig. Maar in vergelijking met België bleef de misviering wel interessant doordat er regelmatig werd gedanst en gezongen. Ik begreep wel geen knars van deze viering desondanks de helft in het Engels werd gegeven, het Afrikaanse accent blijft moeilijk te begrijpen soms.

Priester aan het woord tijdens de Paasmis

Nu begint mijn echte vakantie en ga ik het land verkennen, hieronder staat kort het programma weergegeven voor de geïnteresseerden.

Wat staat er de komende dagen nog op het programma:

Maandag 09/04 transport richting Livingstone

Dinsdag-woensdag (10-11/04): 2-daagse Gamedrive in Chobe National Park (Botswana) met overnachting in tentje tussen de dieren

Donderdag-vrijdag (12-13/04): Bezoek aan de machtige Victoriawatervallen en verkenning van de stad Livingstone. Misschien dat ik mij wel waag aan een vlucht met een Microlight boven de falls (een zicht vanuit de lucht blijkt toch nog steeds het meest spectaculair te zijn)

Zaterdag 14/04: Transport richting Lusaka om daar even uit te rusten

Zondag 15/04 – woensdag 18/04: Verblijf in South Luangwa National park, volgens verschillende Afrikakenners is dit 1 van de beste of zelfs het beste natuurpark van Afrika.

Donderdag 19/04 – zondag 22/04: uitrusten aan de Zambezi met o.a. een riviersafari

De informatie over deze ervaringen zal pas binnen ruim 2 weken op mijn blog terecht komen.

Shaaleenipo (goodbye)

Belgian Day

Belgian classroom: Ingang lokaal Home economics

Tijdens het verblijf van de 2 leerkrachten (Mr. Davies en Mr. Phiri) uit het Sacred Heart Convent school te Kabwe in hun Belgische partnerschool was het de bedoeling dat ik gedurende 1 of meerdere dagen België als land zou voorstellen. Ik besliste om tijdens mijn 2 laatste lesdagen (maandag 26 maart en dinsdag 27 maart 2012) tijd te besteden aan de voorstelling van België aan de hand van een powerpoint tijdens mijn vrije momenten. Het doel was om uit elke graad 1 klas hierover informatie te geven, al was dit moeilijk met de komende examens. Verschillende thema’s zoals ondermeer typische Belgische monumenten, Belgisch eten, onze dieren, de Euro en de politieke situatie, bekende Belgen en nog verschillende andere thema’s kwamen aan bod. In de lagere graden werd er minder diep ingegaan op enkele thema’s waardoor er hier wat tijd vrijkwam om ondermeer de plopdans met hen te dansen.

Uitleg over de euro

Aandachtig luisterende leerlingen uit het 2de leerjaar

Uitleg koningshuis België

Op woensdag 28 maart besliste ik om typisch Belgisch eten te voorzien voor al de leerlingen (frieten met ketchup en pannenkoeken met jam). Op datzelfde moment kregen de leerlingen eveneens de tijd om de powerpoint nog eens door te nemen in de vorm van een papieren versie en werd er typische Belgische muziek afgespeeld. Het eten was een enorm succes, al mocht dat wel aangezien ik de dag voordien de hele namiddag en avond pannenkoeken had gebakken. Jammergenoeg was er wel een deel van mijn frieten rot wegens 1 van de zoveel langdurige stroompannes waarmee we hier geconfronteerd worden.

De frieten en stapel pannenkoeken voor de stormloop

Leerlingen die de informatie over België doornemen

Klaslokaal indeling

De schotels frieten en pannenkoeken

Frieten bakken is mijn passie

Lange wachtrij om frieten en pannenkoeken te proeven

Ondertussen zijn ook de examens begonnen op Sacred Heart waardoor ik vanaf donderdag normaal niet meer elke dag op school moet zijn. Maar de leerkrachten zagen hierin een mooie kans om mij uit te nodigen om hen te leren werken met Excell, Word en powerpoint. Het komt er eigenlijk op neer dat ik voor hen de computertaken (lijsten van leerlingen opstellen en examens intypen) uitvoer en hen ondertussen probeer uit te leggen hoe deze programma’s kunnen gebruiken). Vrijdag 30 maart moest ik de 1^ste keer een examen observeren. Volgens mij kennen ze hier het begrip individueel niet echt goed. Er is slechts één kopie met vragen per 2 leerlingen en de leerlingen zitten als het ware op elkanders schoot. Kortom, spieken is hierdoor ontzettend gemakkelijk waardoor een duowerk als examen eerder van toepassing is. Daarnaast is hun examen geschiedenis uitgesteld naar volgende week donderdag. De reden hiervoor is dat de leerkracht haar examen te laat had doorgegeven aan de directie waardoor er geen kopies beschikbaar waren.

Tot slot probeerden er zelfs enkele leerlingen mij om te kopen met 10.000 Kwacha of 1.5€ of kwamen ze nadat ze reeds 15 minuten hadden afgegeven plots het lokaal weer binnen om te vragen dat ze niet nog een aanvulling mochten maken op hun examenblad. In België zou ongeveer de hele klas 0 hebben bij dergelijke praktijken :-)

Tijdens het weekend zijn we voor de 1^ste keer naar het, volgens vele mensen, beste restaurant “Fig tree” in de buurt geweest. Dit wordt gerund door Zuid-Afrikanen en dit was duidelijk te zien aan de snelheid van bediening. We kregen onze hamburger met zowaar 2 keer gebakken frieten (eindelijk vergelijkbaar met deze uit België) na amper 10 minuten. Op andere plaatsen duurt dit ongeveer 1 uur tot 1.30 uur na bestelling voordat het eten verschijnt. Op zaterdagmiddag was Lisa en ikzelf uitgenodigd door een collega van op Sacred Heart. Zij is de lector Home economics en we gingen er van uit dat we dus een heerlijke maaltijd gingen krijgen en dit klopte ook volledig. In de loop van de namiddag mochten we dan naar een verjaardagsfeest van Saskia, een andere Nederlandse studente die in Kabwe verblijft.

Examen maken per 2 is het motto ;-)

Vandaag zal een werkdag worden doordat het weer plots weer ontzettend slecht is, hierdoor ga ik proberen mijn taken zo goed als af te werken waardoor ik nadat ik terugkeer van mijn verkenning van Zambia langzaam kan beginnen met de uitwerking van mijn eindwerk. Het regenseizoen is nog niet voorbij blijkbaar.