Back in Business/België

Ondertussen was het nog steeds ongelooflijk rustig in ons huisje nu de vrouwen hun familie waren gaan ophalen in Lusaka. Op zondag werd ik samen met Jesse uitgenodigd door zijn stagementor "Geoffrey" om naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken in Makululu tussen enkele teams uit de 2de klasse. Uiteindelijk zijn we nooit in het voetbalstadion geraakt, onderweg waren er verschillende eveneens interessante bezienswaardigheden.

Net voor de middag toonde Jesse mij het kerkhof van Kabwe in afwachting op Geoffrey. Het valt op dat dit kerkhof ontzettend uitgestrekt is en eveneens al lang niet meer wordt onderhouden, er lopen daarnaast enkele wegen gewoonweg doorheen en de meeste graven bestaan uit een hoop aarde met hierop een metalen plaat. Het valt ook op dat er ontzettend veel jonge mensen begraven liggen en dat lang niet iedereen het zich kan veroorloven om een graf te betalen. De mooiere graven zijn vaak ook beschadigd, zeker als er metaal aanwezig is (dan is het gestolen).

Enkele graven op het kerkhof van Kabwe

Nadat Geoffrey ons kwam vergezellen heeft hij ons uitgenodigd om zijn stenenbakkerij te gaan bekijken. Als een bijverdienste maakt hij tijdens zijn vrije tijd samen met enkele vrienden kleistenen die dan worden verkocht voor 500kwacha (0.05€). Het probleem is dat de meeste stenen tijdens het drogen in de zon barsten, dus vaak is het werk voor niets. Vervolgens heeft hij ons meegenomen doorheen de sloppenwijk/compound Makululu. Dit is volgens de Zambianen de grootste sloppenwijk van Afrika. Het is alleszins ontzettend groot en de bevolking is (overdag toch) heel gastvrij. We gingen op zoek naar de neef van geoffrey. Eenmaal we hadden gevonden kregen we meteen enkele castles (bier) voorgeschoteld en begon iedereen spontaan te dansen op de rastatonen. We vergaten meteen dat we eigenlijk naar de voetbal gingen kijken.

De rastamanbende (Jesse, Geoffrey en zijn neef) en ikzelf in Makululu

Na een lange namiddag van wandelen doorheen Makululu, een uitgebreide Nshimamaaltijd en verschillende biertjes moesten we terug huiswaarts keren. Lisa was net in Kabwe toegekomen met haar familie en zij nodigden ons uit om allemaal samen Nshima te gaan eten bij Vits. Dit zou mijn laatste Nshimamaaltijd worden en dit was eveneens het einde van een geslaagde dag.

De laatste dagen in Zambia beloofden ook nog druk te worden op werkvlak. Het 2de semester begon en ik wilde graag nog mijn 3 verschillende stagescholen een bezoek brengen om enkele projecten voor in de toekomst te bespreken. Hiervoor had ik nog maar 4 lesdagen. Daarnaast moest ik nog verschillende souvenirs gaan zoeken en wilde ik nog gegevens uitwisselen met de mensen die ik hier allemaal heb leren kennen. Gelukkig moest ik geen les meer geven, hierdoor had ik toch nog ruim de tijd om met iedereen rustig te praten op mijn verschillende stagescholen. Op Sacred Heart werd ik samen met Lisa gehuldigd voor de lessen die wij hebben gegeven tijdens 9 lesweken. Als bedanking kregen we beiden een Tsjetenge en een sleutelhanger in de vorm van Zambia in ebbenhout.
Het afscheid viel mij toch zwaar. Ik wilde eigenlijk niet weg uit Kabwe, na ruim 3 maanden voelt dit toch als je thuis verlaten aan. Je hebt veel nieuwe mensen leren kennen en het leven is toch zo verschillend van Europa.

Mijn 2 laatste dagen verbleef ik in Lusaka bij Léonie thuis. Hier ging ik eveneens op zoek naar de laatste souvenirs en probeerde ik wat uit te rusten want er kwam nog een lange vlucht aan. Vanuit de lucht is Afrika eveneens adembenemend. Op de luchthaven van Zaventem stond mij omstreeks 22 uur een voltallig ontvangstcomité op te wachten met meter op kop.

Aankomst op de luchthaven van Zaventem

Het leven in België went weer snel, al is alles toch zo verschillend. De luxe die je meteen terugkrijgt (TV, stromend water de hele tijd, internet,...), een volle ijskast, de frissere temperatuur, opnieuw thuis gaan inwonen en vooral opnieuw voornamelijk blanke mensen rondom jou.
Momenteel leef ik nog wat op het Afrikaanse ritme, alles gaat nog op het gemak, al zal de stress voor het eindwerk wel langzaam meer een meer naar boven komen. Dit zal mij letterlijk weer het Europees gevoel geven.

Volgende week volgt er nog een laatste post voor deze blog. Hierin zal ik mijn ervaringen van de contactdag in Bree en de uitwisselingsdag in Gent met hun Zambiaanse collega's bespreken. Nadien is mijn stage in Zambia volledig verleden tijd.

De laatste loodjes (wegen het zwaarst?)

Wegens weinig inspiratie is er nu opnieuw pas een post na 2 weken. De 1^ste dagen in Kabwe na mijn vakantie voelden opnieuw wat onwennig aan, ik waande mij net alsof ik net toekwam in Zambia al ontbrak er wel 1 ding, de regen. Het regenseizoen is nu volledig voorbij en de kleinere wegen worden weer toegankelijk en de volledige omgeving is ook vrij stoffig. Het is hier nu ook net winter, ’s avonds is het slechts 20°C. In België zal ik hoogstwaarschijnlijk nog wel enkele keren terugdenken aan deze aangename temperatuur als ik mijn pull tijdens de zomer aantrek.

Afrikaanse bodemstalen nemen (verplichting als geograaf)

Gelukkig voelde het reeds na een dag opnieuw aan alsof ik thuiskwam op het moment dat ik mijn huisje in Moyo Farms binnenwandelde en mijn huisgenoten terugzag. Al had ik toch nog steeds het liefst van al gewoon het vliegtuig opgestapt richting België toen ik in Lusaka was want de vermoeidheid na 3 maand begint toch zijn tol te eisen en een eindwerk schrijven in Afrika lukt ook niet bepaald volgens schema (internet – en elektriciteitspannes waren alleszins weer voldoende van de partij). Daarnaast valt ook de luxe die ik tijdens mijn vakantie opnieuw terughad plots weer weg. Maar na 1 dag ben je alles opnieuw gewoon en keert het oude ritme terug. Mijn reis was zo’n beetje het hoogtepunt van mijn uitwisseling waarnaar ik de hele tijd kon uitkijken als beloning. Het vooruitzicht was de perfecte stimulans om je te blijven inzetten voor een goede stage.

Groepsfoto etentje Vits

Aangezien ik na het beëindigen van mijn reis toch in Lusaka was maakte ik hiervan ineens gebruik om even langs het VVOB-bureau te gaan. Hier kon ik mijn voorbije stage kort met hen bespreken en wat bijpraten over mogelijke hulp voor mijn stagescholen in Kabwe in de (nabije) toekomst, al zal dit vermoedelijk eerder beperkt blijven. Ik had ook de kans om een officieel Zambiaans voetbaltruitje te bemachtigen via Anna, normaalgezien zijn deze quasi niet te vinden want Aziatische remakes met enkele kleine verschillen duiken overal op. Als voetbalfan is dit natuurlijk een uniek souvenir. Elke wedstrijd van Zambia tijdens de Africa cup of Nations zie ik nog voor mij precies alsof het gisteren was.

De volgende dagen stonden ingevuld om eerst wat taken voor mijn stage af te werken en vervolgens te starten met het eindwerk, al zal dit laatste grotendeels in België gebeuren. Verder opzoekwerk, scannen van kaartmateriaal en dergelijke gaat toch ontzettend veel gemakkelijker thuis. Op deze momenten besef je pas goed hoe een mooi leven met ontzettend veel mogelijkheden wij wel niet hebben. Als bedanking voor de hulp bij het regelen van ons huis en wat huishoudelijk materiaal hebben we Mr. Davies uitgenodigd voor een “typische” Belgische maaltijd, puree met fishsticks en Provençaalse saus. Het is moeilijk om echt Belgisch te koken waardoor we wat inventief moeten zijn.

Ook Davies was aanwezig

Iedereen is ongelooflijk vrolijk

Op het moment dat ik deze post op mijn blog zet ben ik welgeteld nog één volledige week in Zambia om Afrika vervolgens volledig achter mij te laten. Langs 1 kant ga ik het hier allemaal missen (de Afrikaanse mentaliteit, het mooie weer, de vriendelijke bevolking, al wordt je het na een tijd wel wat beu dat iedereen je vriend wilt zijn en een half uur of langer wilt praten), maar toch zal ik eveneens tevreden zijn om weer rond de lopen in mijn vertrouwde omgeving. Nu ga ik eerst nog op zoek naar nog wat extra souvenirs om mijn laatste Kwacha’s op te gebruiken voordat de nieuwe biljetten worden ingevoerd. Het gevolg hiervan is dat mijn eigen kamer/kot of appartement op termijn wel een serieuze Afrikaanse tint zal meekrijgen.

Volgende week ga ik eveneens nog 4 dagen naar mijn stagescholen om nog enkele toekomstige projecten te bespreken. Er staat eveneens nog een verrassing voor mij en Lisa gepland, meer hierover volgt volgende week na mijn thuiskomst. Ik verwacht hierdoor nog ruim de tijd te krijgen om rustig afscheid te nemen. Ik ben benieuwd wie er allemaal in mijn valies zal willen kruipen om mee te reizen naar België.

Tot in het koude België